Çocukluğun Soğuk Geceleri- Tezer Özlü | Kitap Yorumu

Tezer Özlü'nün ilk romanı olan Çocukluğun Soğuk Geceleri,kendi yaşamını yaşayamadığı çocukluğunu konu alıyor.Babası müfettiştir ve evde de adeta müfettiş gibi davranmaktadır.

Her çocuk gibi Tezer de bu durumdan hiç hoşlanmamaktadır.Abisinin gibi ayrı bir odasının olmayışı bile onu rahatsız etmektedir.Çevresindeki kızlara şehir hayatına özenmektedir. Onlar gibi olmak isterken kendi benliğini kaybetmeye başlar psikolojisi bozulur. Küçüklüğünde yaşadığı çarpık ilişkiler de buna sebep olmuştur.Hastaneye yatmıştır.Ama orada da elektro şok,hemşirelerin davranışları onu rahatsız etmektedir.Sevdiği adamı bulur ve onun kollarında hatırlar çocukluğun soğuk gecelerini...

Bu kitap sanki kitaplara,dizilere konu olan  küçük bir yerden büyük kente göç sonrası çocukların kentin kötü yaşamına kendilerini kaptırmaları büyük şehir seni yutar haberin olmaz misali dağılmaları gibiydi.Ama tek fark bu gerçek bir hayat öyküsü.

Kitap başlarda iyiydi ama sonra parça parça daldan dala atlar gibi oldu geçişlerde biraz afalladım geçiş olmadığı için.Türk edebiyatının melankolik prensesi deniyor ama ben bunu pek hissedemedim.Başı boşluk mu desem vurdumduymazlık mı desem daha çok hissettim pek duygu hissetmedim yani kitaptan.Daha farklı daha duygu yüklü bekliyordum ama olmadı.Kısacık bir kitap daha uzun olsaydı belki yarım bırakabilirdim.Tezer Özlü'nün kalemi biraz farklı,herkese hitap eden bir yazar değil.Yazarın hem hayatını hem de kalemini merak edenler için ideal başlangıç Çocukluğun Soğuk Geceleri.

Puanım 2/5