Yerdeniz Büyücüsü - Ursula K. Le Guin

Yerdeniz Büyücüsü 

Yerdeniz Serisi #1

Sayfa Sayısı:192

Fantastik 

Arka Kapak Yazısı: "Sanırım Yerdeniz Büyücüsü'nün en çocuksu yanı, konusu: Büyümek.

Büyümek, benim yıllarımı alan bir süreç oldu; bu süreci otuzbir yaşımda tamamladım-ne kadar tamamlanabilirse; o yüzden de çok önemsiyorum. Çoğu genç de önemser. Ne de olsa esas işleri budur: Büyümek."

Yorumum:Biz okuyucuların en büyük sorunu bir kitabı ne kadar çok merak edersek kendimizi de o kadar beklentiye sokuyoruz.Bu kitapta da ben öyle oldum.Bir çok fantastik edebiyata büyücü  türüne  öncü bu seriyi çok merak ediyordum.Büyük bir beklenti içine girmiştim.Daha önce Ursula'dan Yaban Kızlar'ı okuyup beğenmemiştim ama bu kitabından çok daha umutluydum.Başta her şey çok güzeldi yaratılan dünya baş karakter işleyiş ama bir süre sonra kitap tekrara girdi kitapta merakla çevirdiğim sayfalar olmadı ortalara doğru biraz bir şeyler oldu tamam açılıyor kitap dedim çok kısa sürdü yine bir şey olmadı.Kitabı çok yavaş okudum ağır ağır ben de akmadı kitap.Bir de bölük börçüktü sanki Ged'in büyücü okula gitmesini okuyoruz ama dersleri yok bir bakmışsınız büyücü olmuş okuldan ayrılıyor bir oraya gidiyor sonra tekrar başka yere olaylar arası bağlantı bana göre zayıftı.

Kitapta sevmediğim okumamı yavaşlatan diğer şey ise diyalog kıtlığı kitabın yüzde sekseni betimlemelerden oluşuyor hal böyle olunca da sürekli betimleme okumak beni yordu.Serinin ilk kitabı olduğu için de böyle olabilir umarım devam kitaplarında bolca konuşma vardır.Yine de belki bir gün denk gelirsem seriye devam ederim.

Ben bu eleştirileri yazılan yıla göre değil şimdiki zamanda okuduklarıma göre yorumluyorum.Ama zamanına göre böyle bir fantastik eser yazılmış olması büyük bir başarı.

Puanım 3/5

"Ged o geceyi düşündüğünde, böyle ruhu kaybolmuş halde yatarken, kimse kendisine dokunmamış olsa, kimse onu şöyle veya böyle geri çağırmamış olsa, ruhunun sonsuza kadar kaybolabileceğini fark etti. Onu geri çağıran sadece, canı yanmış dostunu rahatlatmak için yalayan hayvanın, içgüdüsel dilsiz bilgeliğiydi. Yine de o bilgelikte, Ged kendi gücüne yakın bir şeyler buldu,büyücülük kadar derin olan bir şeyler. O andan itibaren, bilge kişinin, kendisini, konuşabilseler de konuşamasalar da, yaşayan diğer varlıklardan ayırmayan kişi olduğuna inandı. Daha sonraki yıllarda da, hayvanların gözlerinden, kuşların uçuşlarından, ağaçların ağır ve ulu hareketlerinden;konuşamayan bu varlıklardan öğrenebileceğişeyleri öğrenmek için çok çalıştı."